European Blues Challenge #12 preselectie donderdag Espaço Vita Braga (Portugal) (04/06-04-2024) reporters & photo credits: Freddie info organisatie: EBC © Rootsville 2024

Onze Paasvakantie brengen we dit jaar door in het zuiderse Portugal, maar dan wel in het noorden van het land en meer bepaald Braga. Het is daar dat vanaf 04 april t.e.m. 06 april in het 'Espaço Vita' de 12de editie van de 'European Blues Challenge' zal plaats vinden. We hebben er een weekje verlof voor uitgetrokken om er ook wat sightseeing eraan toe te voegen en wat rust in te bouwen. Zo staat er een dagtrip Porto op het programma maar tevens een uitstapje richting Atlantische oceaan, een bezoekje aan 'Bom Jesus', Guimarães en de hoofdbrok de 'European Blues Challenge'. Het eerste gedeelte van de week is het dus vakantie met een 'Super Bock' in de ene en een porto in de andere hand en omdat we ook een beetje snoepers zijn smullen we uiteraard ook van een 'pastéis de nata'. Viva as férias!

De 'EBC' bestaat dit jaar uit drie volwaardige dagen vol met onze geliefkoosde muziek. Donderdag en vrijdag zijn er de preselecties van deze wedstrijd en op zaterdag is er dan de uiteindelijke finale. We geven dan van de eerste twee dagen de algemene info over de deelnemers om ons dan op zaterdag te richten op de uiteindelijke finale in de hoop dat onze Belgische inzending met 'Thomas Frank Hopper' het gehaald zal hebben. De deuren van het 'Espaço Vita' gaan open rond de klok van 07.00PM en op de twee avonden met de preselectie zullen we in totaal 22 landen hebben kunnen aanschouwen. De nieuwe formule met twee dagen preselecties en een finale met acht werd positief onthaald.

Het 'Espaço Vita' bestaat uit enkel zitplaatsen waarop weinig was aan te merken...of misschien toch de prijs van een pintje want die bedroeg 4€ en stond dan weer in schril contrast met de Portugese bars in town. Dit en het punt dat we na de wedstrijd al vlug vriendelijk richting uitgang werden geduwd. Van het aspect 'nightlife' dus geen sprake. Met Gevarenwinkel, Move2Blues, Zik-Zak Ittre, DLB on Stage en de fanclub van 'Thomas Frank Hopper' hadden we ons knusjes in de zaal genesteld. Ook de fans van 'Robbert Duijf' lieten zich niet onbetuigd, maar dat is dan weer allemaal voor vrijdag. Vandaag toch ook een Belg die de aandacht opeist en dat is jurylid Edwin Risbourg.

Donderdag 04 april - Dag 1 van de European Blues Challenge.

Na enkele geplogenheden vanuit de 'European Blues Challenge' was het de beurt aan de 'Masters of Cerenomies' en dat waren de dames Alice en Suzanna en daar liep het al meteen fout. De dames hadden er wel zin in maar het leek erop of ze hun voorbereiding niet al te ernstig hadden voorbereid. Het zal dan wel uit elementaire beleefdheid zijn maar de presentatie enkel in het Engels houden zou ons al veel ergernis kunnen besparen.

De avond wordt op gang getrapt door de Britse inzending met niemand minder dan de Errol Linton Band en dat is meteen al een serieuze kandidaat. Errol Linton zagen we al op diverse festivals de voorbij jaren zoals 'Moulin Blues' en vorig jaar nog op het 'Gevarenwinkel Blues & Roots Festival'. Vorige maand konden we hem nog horen in de 'Hnita Jazz Club' in Heist-op-den-Berg en toen moest Petar Zivkovic aan de toetsen hem nog aanmanen om na bijna drie uur er een einde aan te maken. Naast Errol Linton op harp en vocals en Petar Zivkovic aan de black & white keys bestaat de band ook nog uit gitarist Richie Green, de immer goedlachse en bekkentrekkende bassist Lance Rose en Gary Williams aan de drums.

Ze brengen een mix van meer dan aangename Chicago blues met een snuifje Reggae. Hun inzending is het nummer 'Fools For Love', een hypnotische boogie die je kan terugvinden op hun laatste album 'No Entry' dat reeds werd uitgebracht in 2020. Verder kregen we nog 'Sad & Lonesome' maar uitte hij ook de dankbaarheid aan zijn ouders in het reggae getinte 'Packing My Bags'. Leuk maar de sound engineer was blijkbaar nog niet bij de les.

Als tweede inzending is er die van het Groot Hertogdom Luxemburg die met The Bottlenecks een gooi willen doen richting finale op zaterdag. Deze bluesrock band bestaat uit Georgiev Angel op mondharmonica en zang, Petz Flammang op drums, Daniel Eiffener op gitaar en Pascal Cremer op bas neemt deze getalenteerde groep je mee door een breed scala aan muzikale genres, van ritmische Bluesrock tot Mississippi Delta Blues tot Boogie. Met hun ervaring en aanstekelijke passie garanderen deze muzikanten je spanning bij elk optreden. 'Old Man Guitar' is het bluesje dat ze hier vanavond als referentie de zaal in komen te sturen.

De opmerking hiervoor was dat tweemaal een harper na elkaar nu ook niet meteen goed was uitgebalanceerd en het geluid nog steeds als schel en erbarmelijk kon worden bestempeld. Hun inzending was goed meer met covers als 'I'm Ready', The Hustle Is Gone en B.B.King's 'You Upset Me Baby' zaten deze 'Bottlenecks' al aan drie covers, dus de originaliteit was ver zoek.

Voor número tres trekken we naar het noorden en meer bepaald richting het Zweedse Stockholm. Hun inzending is die met The Blue Benders. Deze 'The Blue Benders' is een bluesband die furore maakt in de muziekscene van hun land. Ze zijn gevestigd in Stockholm en hebben een missie om de toekomst van de Zweedse blues te behouden en opnieuw te definiëren. Hun optredens zijn energiek, soulvol en boeiend, waardoor ze een must-see zijn voor blues liefhebbers. Ze brengen 'Live' covers van Eric Bibb en B.B. King maar ook van Little Richard. De band bestaat uit Samson Mirro (vocals), Edvin Öström (guitar), Morris Malek (guitar), Johan Sund (Bass) en Oskar Boså (Drums) en werden in 2022 in hun land verkozen als 'Newcomers of The Year'. Met steviger werk zoals hun 'We Got You' zijn ze alom vertegenwoordigd op het podium.

Met dit jong geweld was de sound al meteen ook wat beter en konden we genieten en daarenboven was het Engels van zanger Samson Mirro wel zeer goed verstaanbaar. Met 'We Got You' en niet in het minst het mooie 'Heavenly' gevolgd door een vette boogie maken van deze jonge Zweden toch wel een kanshebber. Afsluiten doen ze met Chris Kerner's rhythm 'n bluesje 'Sick & Tired' uit 1957.

Na Zweden verkassen we met Ben Prevo richting Ierland. Alhoewel dat Ben geboren is in het New-Yorkse Manhattan heeft hij toch zijn hart verpand aan het groene eiland. Gitarist en zanger Ben brengt de integriteit en emotionele eerlijkheid van 'The Blues' naar zijn genre-hopping repertoire van originele liedjes en covers. Hij heeft zeven albums uitgebracht (vier studio- en drie live) en is op verschillende compilaties verschenen. Bekijk releases op bandcamp en spotify enz. Er zijn ook covers en originelen en archiefopnamen en andere artiesten die Ben heeft opgenomen op soundcloud. Het bluesje 'The Same Thing' dat hij hier brengt is er eentje van de hand van Chess icoon Willie Dixon.

Een beetje contradictorisch met wat we hier vooraf kregen maar best wel te genieten met nummers als She's Gone' en 'Down On The Road Again'. Voor mezelf was het hoogtepunt wel zijn versie van 'Darling Darling' en een intro van een Hawaiiaans rifje en ook de zaal kon dit best smaken. Well done from a man and his guitar.

Helemaal uit het land van Toblerone, Gruyère en de nauwkeurigheid van een Zwitsers horloge is er vervolgens Dan Mudd feat. Bearbeat. Dit duo bestaat uit Dan Mudd (guitar, vocals) en Bearbeat (cajon, percussion). De enthousiaste percussionist Dominik Liechti aka bearbeat ontmoette Daniele Gigli aka Dan Mudd als straatmuzikant in Bern (Zwitserland) in 2019. Deze magische ontmoeting was het begin van een geweldig verhaal, zoals dat meestal alleen in sprookjes voorkomt. Dan Mudd heeft met zijn waanzinnige gitaarspel en massieve stem een enorm publiek aangetrokken! Met zijn Italiaanse roots brengt hij een mix van blues, soul, rock en funk. Met een intieme opener herbergt 'Change' toch daarna enig rockend gevoel.

Dan en Bearbeat brengen mooie akoestische blues maar helaas rekken ze ze hun nummers een itsy bitsy te lang uit alsof het een kroegconcertje betreft. Van een gospelbluesje tot een ode aan Dan's vrouw met 'Devil Woman' krijgt dit duo toch een warm applaus toebedeeld.

Voor número seis van de eerste avond trekken verder richting Oostblok en komen we zo uit bij DBD aka DaBeDa en die hebben hun roots in het Sofia van Bulgarije. Dit Quintet bestaat uit Carlo Solimani (Guitar, vocals), Milena Traykova (Backing vox, percussions), Ilko Grudev (Accordion), Youlian Traykov (Bass) en Ivo Popov (Drums). De passie voor de muziek van de jaren 60 en 70 brengt drie bekende muzikanten samen en de DBD band werd begin 2022 geboren. Op hun eerste concert zijn ze al een solide vijfkoppige band, die een fijne mix van zachte blues, knallende psychedelische, groovy funk, middernachtjazz en zielsverruimende emoties ten gehore brengt.

Vol energie en muzikaal meesterschap verandert de band hun concerten in shows waarin je de snelle hartslag van het moderne leven hoort, de vintage blauwe tonen van vervlogen tijden en teksten die je laten lachen. 'The Man In The Shell' is eerder de blues om in club of je zetel rustig naar te luisteren.Met en nummer als 'Born On The River Side' en de toch wel chaotische ervaring op het podium maakte het moeilijk om te ervaren. So, tutti quanti en over naar Alice en Suzanna.

De uit Polen afkomstige Silesian Hammond Group is een formatie opgericht door Jacek Zając. Het orgeltrio charmeert zijn publiek voortdurend met levendige energie, nieuwigheid en een uniek idee voor onafhankelijk gecreëerde muziek. Het hart van dit project is het Hammond-orgel, en daar zullen de liefhebbers van dit instrument in hun nopjes mee zijn, al spelen gitarist Artur Dąbrowski en drummer Adam Barański een even belangrijke rol.

Als vocaal uithangbord is er nog Marta Orlich. 'SHG' presenteert een uiterst intrigerende en verfrissende mix van verschillende muziekstijlen en genres, zoals blues, funky soul en zelfs gospelfragmenten. Het trio werkt voortdurend samen met verschillende vocalisten die zich onderscheiden door hun charismatische stemmen en unieke persoonlijkheden. Het nummer 'Give It Away' is voldaan van Hammond grooves en piano toetsen en werd door hun uitgebracht met niemand minder dan Bruce Katz als special guest. De Hammond grooves van Jacek Zając maakten het geheel luisteren waard. Na 'Day By Day' sluit deze band af met een bijzonder uptempo nummer.

Meteen over naar het gastland en zo werden we dan maar op het verkeerde been gezet. Normaliter stonden die van Gringos Washboard Band gepland en naar het luisteren ervan op 'you tube' behoorde die tot de kanshebbers. Mis poes, want plots kwamen 'Kiko & The Blues Refugees' het podium op. Waarom daar hadden we het gissen naar maar zo verdween er wel een potentiële winnaar. Dus geen 'St. Louis Blues' maar wat dan wel?

Even spieken maar bij de info van de 'EBC' staan ze niet vermeld. Strange things happens en zo lieten we dan maar Kiko aan het woord. In 2021 kwamen ze op de proppen met hun debuutalbum 'Treadbare' maar achteraf stond dit uit Porto afkomstig Kwintet nog maar weinig in de belangstelling. Uit dat album brengen ze 'Sugar For Instagram'. Kiko heeft een beetje de uitstraling van een Dr. John maar zijn muziek is er ver van weg. 'Come Into The Water' is wel een heerlijk soulbluesje maar daar blijft het dan bij.

Met  Charlie & Bell Blues Experience zitten we al aan de volgende inzending en zo zitten we in het Split in Kroatië. Charlie & Bell Blues Experience is een bluesroots duo en zij zijn de winnaars van de 13e Croatian Blues Challenge in de categorie solo/duo. De muziek die ze uitvoeren is gebaseerd op bluesroots klassiekers en blues standaarden, maar ze brengen ook enkele eigen, originele composities. Verschillende variaties van de blues zijn met elkaar verweven in hun interpretaties, van de originele Delta- en Piemonte-blues tot de stijlen van Memphis, New Orleans, Chicago en Texas. Dit duo bestaat uit Zvone Čaljkušić-Ivanović (Bell) (Vocals, blues harp) en Dragan Kotarac Charlie (Guitars, backing vocals). 'Pretend Blues' brengt je daadwerkelijk terug richting de 'old school' Chicago blues.

Het hoeft meteen gezegd, dit was prachtige blues om naar te luisteren maar...en dan komt het. Hun opener was 'That's All Right' van Jimmy Rogers gevolgd door 'Poor Black Mattie' van R.L. Burnside. Uit 1961 krijgen we dan 'I Was Born By The Blues' waarna Zvone Čaljkušić-Ivanović AKA Bell ons vergaste op een heus Sonny Terry'ke op de bluesharp. Gelukkig kregen we als allerlaatste nummer toch nog een original met als titel 'Born and Living With The Blues'.

En met Little Willie Mehto als inzending van Finland zijn we toe aan de laatste band van deze eerste selectie avond. Ville Mehto AKA Little Willie Mehto is een doorgewinterde blues muzikant, harpist, gitarist en zanger. Afgelopen winter bracht hij zijn eerste nummer uit in zijn moedertaal Fins. Little Willie vertegenwoordigt een nieuwe blues generatie die het erfgoed en de fakkel van de originele, authentieke blues meesters met zich meedraagt. Hij wordt geprezen om zijn toewijding, en als hij blues speelt, worden er geen compromissen gesloten. Hoe hij een geweldig gevoel creëert, kan geen enkel publiek weerstaan.

Little Willie is een ervaren multi-instrumentalist die harp, gitaren en nog meer exotische instrumenten speelt. Het repertoire van Little Willie bestaat uit zijn eigen liedjes, maar ook klassiekers uit de country blues en Delta blues favorieten van Muddy Waters, R.L Burnside en Mississippi John Hurt. Hun 'Low Down Woman' is blues uit de North Mississippi keuken.

Toch een meer dan aanvaardbaar deelnemersveld hier op deze eerste avond van de '12th European Blues Challenge'. Na even wachten kenden we dan de vier finalisten voor zaterdag en dat zijn 'The Blue Benders' (SE), Dan Mudd ft. Bearbeat (CH), Kiko & The Blues Refugees (PT) en Charlie & Bell Blues Exprerience (HR)...vejo você amanhã!